nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar
patres ponere cum canibus gregis mei
quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa
putabantur indigni
egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine
squalentes calamitate et miseria
et mandebant herbas et arborum cortices et radix
iuniperorum erat cibus eorum
qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent
ad ea cum clamore currebant
in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel
super glaream
qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus
delicias conputabant
filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non
parentes
nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis
proverbium
abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam
conspuere non verentur
faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit
in os meum
ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt
pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis
suis
dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et
praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium
quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad
meas miserias devoluti sunt
redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium
meum et velut nubes pertransiit salus mea
nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident
me dies adflictionis
nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non
dormiunt
in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi
capitio tunicae sic cinxerunt me
conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri
clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me
mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae
adversaris mihi
elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me
valide
scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni
viventi
verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam
et si corruerint ipse salvabis
flebam quondam super eum qui adflictus erat et
conpatiebatur anima mea pauperi
expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem
et eruperunt tenebrae
interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt
me dies adflictionis
maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi
frater fui draconum et socius strutionum
cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae
caumate
versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem
flentium
